Matki i córki - Ałbena Grabowska

Matki i córki, to jedna z tych książek po których nie można zebrać myśli w całość. Zarazem piękna i zatrważająca.

Jest to pierwsza książka Ałbeny Grabowskiej z którą mam do czynienia.

Historia opowiadana przez cztery pokolenia kobiet. Prababka, babka, matka i córka. Każda z nich przedstawia nam swoje życie. Dla każdej z tych kobiet los nie był przychylny. Zostały one doświadczone trudem swych czasów.

Prababka Maria podąża za swą miłością na Sybir. Babka Sabina przeżywa obóz koncentracyjny Ravensbrück, a matka Magdalena straciła niespodziewanie ukochanego. Lila córka, w momencie jej przyjścia na świat jej ojciec ginie. Nigdy go nie poznaje. Przypina to sobie za swoją winę.

Kobiety żyją w czwórkę, same. Z jakiegoś powodu w ich życiu nie pojawia się żaden mężczyzna. Wszystkie skrywają tajemnice. Sekrety trzymają głęboko w sobie poprzez to żyją ze sobą tylko ot tak. Są bardziej jak współlokatorki niż jak kochająca rodzina.

Książka opowiadana jest w pierwszej osobie. Historię kobiet poznajemy przez to z ich perspektywy. Dzięki temu zauważamy, jak to łatwo jest oceniać, nie poznawszy najpierw losów danej osoby.

Lila, która w opowieściach jako najmłodsza wychodzi na pierwszy plan nie może pogodzić się z brakiem jakichkolwiek informacji o swoim ojcu. Jakichkolwiek informacji, czegokolwiek. Żyje w przeświadczeniu dziecka pozbawionego matczynej miłości i ciepła. Babcia i prababcia również stronią od przejawienia bliskości do dziecka. Jej wszelkie pytania są zbywane zdawkowymi odpowiedziami przez matkę. Wszystko to sprawia, że dziewczyna przez całe swoje życie zmaga się z chęcią poznania prawdy o sobie. Czy jej się o uda?

"Najgorsza prawda jest lepsza od najlepszego kłamstwa"

Według mnie jest to bardzo poruszająca powieść. Chwyta wiele trudnych tematów i dotyka najcięższych spraw.

Okey. Czytałam też wiele opinii o przekłamaniu sytuacji w obozie koncentracyjnym w którym cierpiała nasza Sabina. Czytając książki nie biorę pod uwagę faktów. Chyba, że jest to książka w której czarno na białym jest napisane „oparte na faktach”, wtedy bardzo proszę, można się czepiać.

Po przeczytaniu tej książki, mam ochotę na coś oderwanego od rzeczywistości. Co nie wyciśnie nie ze mnie emocji związanych z naszym okrutnym światem.

Warto sięgnąć po tę książkę. Polecam!